Synne Sørgjerd
Synne Sørgjerd har skapt eit musikalsk univers der smerte og styrke går hand i hand. Ho hadde to konsertar på Ål under SundreBall 365 i mai og kjem no tilbake til sjølve festivalen. Sidan sist har ho gitt ut debutalbumet «Jeg går ned med dette skipet», som er eit nakent portrett av eit hjarte som rasar saman – og ei sjel som prøver å finne vegen heim.
Allereie på opningssporet set ho tonen: Intens, ærleg poprock der eksrelasjonar, sjølvforakt og lengsel blir vove saman. Tekstane er skarpe og sårbare, og peikar like mykje innover som bakover.
Plata blei til midt i eit emosjonelt kaos, og Synne brukte låtskrivinga som sitt anker. Resultatet er musikk som både riv og gir rom for meining. Ho vekslar mellom pianoballadar og drivande poprock, med ein vokal som spenner frå sårt til nesten ropande, som gir uttrykket ein rå intensitet.
For Synne er musikken frigjering, ei moglegheit til å vere fullt og heilt seg sjølv. Og som live-artist er ho ei kraft – eit nærvær som inviterer publikum tett inn i det emosjonelle landskapet hennar.
Når ho kjem til SundreBall i januar, er det ikkje berre ein konsert du får – det er ein invitasjon til å vere vitne til eit menneskeleg reiseverk. Publikum får sjansen til å kjenne på alt frå desperasjon til frigjering, og å oppleve ein artist som omfamnar både mørket og lyset i seg sjølv.
Synne Sørgjerd er meir enn ein popartist – ho er eit sårt kompass i ei verd som ofte krev at ein dempar seg sjølv. På SundreBall blir ho eit lys for alle som har kjent på det vonde, og ei påminning om at musikk kan vere ein veg heim.